زندگیست که از مهر به آبان کوچ می کند

هیچی تو دنیا لذت بخش تر از این نیست که موقع خواب، لالایی بارون توی گوشات باشه. بارون می زنه و برگ ها رو میندازه. همه چیز قرن هاست که بر همین منواله. آدم ها با شادی ها و غم هایی که برای خودشون یک دنیاست، اما در برابر عظمت زمان هیچه، متولد می شن، در انوار پاییز دل می بندن، و بعد یک روز می میرن. برگ ها شاید با انگشتای بارون بریزن ولی برای مرگ آدم ها، حتی ت هم نمی خورن. 

زندگیست که از مهر به آبان کوچ می کند

نان سال های جوانی*

عاشق این حرف زدنتم من